ဘုရားရိပ္သည္ ေအးျမဆုံး ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေနာက္ တရားရိပ္၊ သံဃာရိပ္။
မိဘ၊ ဆရာသမား အရိပ္၊ အရိပ္ အရိပ္ အရိပ္။
အရိပ္ျပယ္က၊ ေအးျမမႈ၏ အရသာကုိ သိလိမ့္မည္။
အပူထဲက၊ ျပန္လာမွ ေရတစ္ခြက္ရဲ႕၊ အနက္ကုိ သေဘာက္ေပါက္မည္။
သုိ႕ေသာ္….. သုိ႕ေသာ္…….
ေညာင္ပင္ၾကီးေအာက္၊ ေရတစ္ေပါက္ေသာက္ဖုိ႔၊ အရိပ္ခုိ။
ခုိေသာအရိပ္၊ တစ္ခဏစိတ္မွ်၊ ေအးျမမႈကုိ၊ ေပးႏုိင္သည္။
ဆရာ့ေစတနာ၊ ေမတၱာ ပညာ၊
အရိပ္ပမာ၊ တပည့္တုိ႔မွာ။
ပညာလက္နက္၊ စြဲကုိင္လွ်က္။
ဆရာ့ေမတၱာ၊ ခံယူလွ်က္ပင္၊ ပညာရင္ႏုိ႔၊
ေသာက္စုိ႔ခဲ့၊ ဆရာ့အရိပ္ ေအးျမခဲ့။
ဆရာ့ေစတနာ၊ သတိရလွ်က္၊
ဆရာ့ဆရာထက္၊ သာသည့္အခ်က္၊ ဆရာ့ဆႏၵ၊ မျပည့္၀လွ်က္၊
ေလာကက်ိဳးတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ မ်ိဳးဆက္သစ္တုိ႕၊ ထားရစ္လွ်က္။
ဆရာ့ဆရာ ပီသလွ်က္၊ အုိမင္းဇရာ၊ မလြန္ဆန္ရစ္၊
နာရာဗ်ာဓိ၊ ဖိစီးလွ်က္။
၂၀၁၀-ဒီႏွစ္ပင္၊ စက္တင္ဘာလ၊
ႏွစ္ဆယ့္သုံးရက္၊ သာယာလွ်က္ ဒီနံနက္၊
မရဏခံတြင္း၊ သက္ဆင္း၏။
ေလာကအတြက္၊ မ်က္တစ္လုံးကြယ္၊
ၾကယ္ၾကီးတစ္ပြင့္၊ ေၾကြလြင့္တယ္။
တပည့္မ်ားရင္မွာ ေသာကၾကြယ္။
သက္ဆုံးတုိင္ပင္၊ ေအာင့္ေမ့ဘြယ္။
သူလုိ ဆရာ ရွားလိမ့္မယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္းကြယ္၊ မ်ိဳးဆက္သစ္တုိ႔၊ လက္ကမ္းတယ္။
ဆရာ့အရိပ္၊ မေပ်ာက္ကြယ္။ ဆထက္ၾကိဳးကာ၊ တုိးပြါးမယ္။
တပည့္အေပါင္းတုိ႕ ဆုေတာင္းတယ္။
ဆရာ………………ေကာင္းရာသုဂတိ လားေစကြယ္………..။
(သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဆရာမုိးဟိန္းအတြက္ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႕သည္)
No comments:
Post a Comment
အားလုံးအတြက္ အဆင္ေျပပါေစ