Friday, January 14, 2011

ကြ်ႏု္ပ္သိေသာသီရိလကၤာ (အပုိင္း-၇) နိဂုံး

ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ ဖူးေၿမာ္ပူေဇာ္ပီး ျပန္ေရာက္လာၾကေသာ စာေရးသူတုိ႔ ဘုရားဖူးအဖြဲ႕သည္ ၀မ္းသာပီတိအဟုန္ေၾကာင့္ သဒၶါတရားမ်ားေပၚထြက္လာကာ မကုဋရာမျမန္မာေက်ာင္းႏွင့္ လကၤာဒီပကြ်န္းအႏွံ႔ သီတင္းသုံးေနထုိင္ေနၾကေသာ ျမန္မာသံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ေဒၚလာ ၄၀၀-ကုိ ေန႔ဆြမ္းတစ္နပ္အတြက္ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းေလသည္။
ထုိေၾကာင့္ စာေရးသူတုိ႔လည္း ခရီးေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ဆြမ္း၊ ဟင္းခ်က္ျပဳတ္ရန္  ျပင္ဆင္ရျပန္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ကား စာသင္သံဃားမ်ား တကၠသုိလ္အသီးသီးမွာ စာေမးပြဲ ေျဖဆုိေနခ်ိန္ ျဖစ္ေနသည္မုိ႔ ဆြမ္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္ ေ၀ယ်ာေ၀စၥလုပ္ဖုိ႔ အင္အားနည္းပါးေနေပသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဒကာ၊ ဒကာမမ်ား၏ ေစတနာသဒၶါတရားအစြမ္းေၾကာင့္ ေန႔ဆြမ္းအလွဴတစ္ခု ၿပီးစီးေအာင္ျမင္သြားေပသည္။
အလွဴရွင္(အလွဴေငြ) နည္းပါးလသည့္အျပင္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားျပားလေသာ သီရိလကၤာရွိ ျမန္မာစာသင္သား သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ဒီလုိမ်ိဳးနည္းမ်ားမဆုိ (ေန႔ဆြမ္းတထပ္) အလွဴဒါနမ်ိဳးသည္ သံဃိကဒါနေျမာက္၍ အင္မတန္ မြန္ျမတ္လေပသည္။ သာဓုေခၚထုိက္လေပသည္။
ေန႔ဆြမ္းစားပီးေနာက္ အနားယူအပန္းေျဖကာ ၂-နာရီးေလာက္မွာ ကုိလံဘုိၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ မေ၀းလေသာ ကလ်ာဏီသိမ္သုိ႔ သြားေရာက္ဖူးေၿမာ္လည္ပတ္ၾကျပန္ပါသည္။
ကလ်ာဏီေစတီ(သိမ္)။  ။ ကလ်ာဏီေစတီသည္ ကလ်ာဏီျမစ္နံေဘး၌ တည္ရွိပီး ကုိလံဘုိၿမိဳ႕ေတာ္မွ ၆-မုိင္ခန္႔သာ ေ၀းေပသည္။ ကလ်ာဏီးျမစ္သည္ ေစတီပါဒေတာင္(ေျခေတာ္ရာေတာင္)မွ ျမစ္ဖ်ားခံကာ စီးဆင္းလာသည္ဟု ဆုိပါသည္။
ကလ်ာဏီေစတီေတာ္သည္ သမုိင္း၀င္ ၁၆-ဌာနတြင္း တစ္ဌာနပါ၀င္ပီး ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ၈-၀ါအရမွာ ေနာက္ဆုံးႏွင့္ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ လကၤာဒီပကြ်န္းသုိ႔ ႀကြေရာက္ေတာ္မူသည့္အခါ အဆုိပါ ကလ်ာဏီျမစ္နံေဘး၌ ေရေတာ္သန္႔ပယ္ၿပီး နဂါးမင္း၏ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္ ရတနာပလႅင္ထက္၀ယ္ ထုိင္ေတာ္မူလွ်က္ တရားေရေအး တုိက္ေႀကြးေတာ္မူခဲ့ေပသည္။ ကလ်ာဏီေစတီဟူသည္ အဆုိပါ ရတနာပလႅင္ကုိ ထည့္သြင္းဌပနာထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ကလ်ာဏီသိမ္ဟူ၍ ေခၚဆုိရျခင္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၊ ဓမၼေစတီမင္းလက္ထက္ ဟံသာ၀တီ(ပဲခူး)မွ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ႀကြေရာက္၍ ကလ်ာဏီျမစ္အတြင္း ေရသိမ္ျဖင့္ ရဟန္းခံခဲ့ဖူးေပသည္။ ထုိေၾကာင့္ ကလ်ာဏီသိမ္ဟု အသိမ်ားၾကသည္။ အမွန္မွာ ကလ်ာဏီသိမ္ ဖူးေျမာ္သြားေရာက္ေသာ ဘုရားဖူးတုိ႔သည္ ကလ်ာဏီေစတီအား (ကပ္ေက်ာ္-ၾကည့္ရုံ  မလုပ္ဘဲ) အေလးအျမတ္ထား ဖူးေျမာ္သင့္လေပသည္။
စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႕ ကလ်ာဏီေစတီကုိ မုခ္ဦးဖက္မွေန၍ တက္လာၾကသည္။ အ၀င္မုခ္ဦးသည္ ကလ်ာဏီျမစ္ဖက္ မ်က္ႏွာမူထားသည္။ ေလွကားထက္နံေဘးမွာ ဆုိက္ဘုတ္တစ္ခု ေထာင္ထားရာ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေအာက္ပါအတုိင္း သိမွတ္ရသည္။ 
 ေရွးေဟာင္းစာေပအရ ျမတ္စြာဘုရား ၈-၀ါေျမာက္မွာ ႀကြေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ နာဂမင္း မဏိအကၡိသ ေတာင္းပန္၍ မူလေကလနိယေက်ာင္းတည္ရိွေသာ ေနရာ၌ တရားေဟာခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခုအခါ တည္ေနရာကို မျမင္ႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္ ေရွးေဟာင္းသုေတသနျဖင့္ ေတြ႔ရွိခဲ့ေသာ အႏုရာဓပူရေခတ္ အေထာက္အထားေတြအရ ေရဆိပ္အနီး ေနရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာက္ျပား ေက်ာက္စာေတြကုိ ေထာက္ဆ၍သာ သိရွိရေၾကာင္း၊ ကလ်ာဏီေစတီႏွင့္ ကပ္လွ်က္ရွိေသာ ရုပ္စုံေက်ာင္းႀကီးကေတာ့ ၁၈-ရာစုႏွစ္ လက္ရာျဖစ္ေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ ေရးထားေလသည္။
ကလ်ာဏီေစတီကုိ လက္်ာလွည့္ဖူးေျမာ္ပီး ေဗာဓိပင္၊ ထုိေနာက္ ရုပ္စုံေက်ာင္းႀကီးတြင္း ၀င္ေရာက္ဖူးေျမာ္ၾကသည္။ အဆုိပါ ရုပ္စုံေက်ာင္းႀကီးအတြင္း ျမတ္စြားဘုရားရွင္၏ ဘ၀ျဖစ္ေတာ္စဥ္မွအစ ေနာက္ဆုံးပရိနိဗၺာန္ျပဳသည့္အထိ၊ ထုိေနာက္ အရွင္မဟိႏၵမေထရ္မွ အစျပဳ၍ လကၤာဒီပကြ်န္းသုိ႔ သာသနာစတင္ ေရာက္ရွိခဲ့ပုံ အလုံးစုံကုိ ရုပ္လုံးရုပ္ႀကြမ်ား၊ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီမ်ားျဖင့္ ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ပူေဇာ္ေရးခ်ယ္ထားသည္ကုိ ေလ့လာမိေပသည္။
မည္သူမဆုိ လာေရာက္ေလ့လာသင့္ေသာ ေနရာတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိေနာက္ ကလ်ာဏီျမစ္နံေဘးသုိ႔ သြားေရာက္ပီး ျမတ္စြာဘုရား ဟုိတစ္ခ်ိန္က ေရသန္႔ပယ္ေတာ္မူခဲ့သည္ကုိ အာရုံျပဳရင္း ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ အခါသမယကုိ လြမ္းမိသည္။ မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိေပသည္။ ကမ္းနံေဘးသုိ႔ ေလွကေလးတစ္စီး ဆုိက္ကပ္လာကာ ေလွေပၚမွလူမ်ား ဆင္းလာၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ တစ္ျခားႏုိင္ငံသားမ်ားလည္း ပါေပသည္။ ေလွကေလးစီးကာ ျမစ္ေၾကာတစ္ေလွ်ာက္ ရူခင္းမ်ားၾကည့္ရႈ အပန္းေျဖဖုိ႔ ရူပီး ၃၀-ေပးရသည္ဟု ဆုိပါသည္။

ေကလနိယေက်ာင္း၊ ကလ်ာဏီေစတီေတာ္မွ ျပန္ထြက္လာပီးေနာက္ Galle Face-ေဂါဆိပ္သုိ႔ သြားေရာက္ကာ Sea view ပင္လယ္ရႈခင္းကုိ ရႈစားၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ Majestic ခၚ ကုန္တုိက္ႀကီးသုိ႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ၾကသည္။ ကုိလံဘိုၿမိဳ႕ေတာ္၌ ဘုရားဖူးမ်ားအေနျဖင့္ လည္ပတ္စရာ သိပ္မရွိေပ။ သုိ႔ေသာ္ ႏုိင္ငံတစ္ခုေရာက္ပီးမွ လည္ပတ္သင့္ေသာ ေနရာမ်ားသုိ႔ မျဖစ္မေန သြားေရာက္ လည္ပတ္သင့္သည္သာ။ ၿမိဳ႕ေတာ္ပတ္လည္ ကားစီးပီးေလညွင္းခံႏုိင္သလုိ SuperMarket သြားၿပီး ေစ်း၀ယ္သင့္ေပသည္။
ထုိေနာက္ စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႕သည္ ကုိလံဘုိၿမိဳ႕ေတာ္ထဲ အားရေအာင္ လွည့္ပတ္ရူစားပီး မကုဋရာမျမန္မာေက်ာင္းသုိ႔ ညေန ၆-ေက်ာ္မွ ေရာက္ရွိေပေတာ့သည္။ ကွဳ္သုိ႔ျဖင့္ ဘုရားဖူးခရီးလည္း အဆုံးသတ္ေတာ့သည္။
စာေရးသူတုိ႔ ဘုရားဖူးအဖြဲ႔ စုစုေပါင္း ကုန္က်စရိတ္မွာ ရူပီး ၅၈၅၅၀-ခန္႔၊ ေဒၚလာႏွင့္ကား ၅၃၀-ခန္႔သာ ကုန္က်ပါသည္။ တစ္ကုိယ္ေရး တစ္ဦးခ်င္းအသုံးစရိတ္ မပါေပ။ ကုိးေယာက္ေပါင္း ဘုရားဖူးကုန္က်စရိတ္ ေဒၚလာ ငါးရာေက်ာ္သည္ အလြန္အင္မတန္ နည္းလေသာ ကုန္က်စရိတ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခါ စာေရးသူ၏ သုံးညအိပ္ ေလးရက္ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ကုိ အေျခခံေသာ ကြ်ႏု္ပ္သိေသာသီရိလကၤာ ေဆာင္းပါးကုိ နိဂုံးခ်ဳပ္ပါေတာ့မည္။ ကြ်ႏု္ပ္သိေသာသီရိလကၤာ- ဟု ပုိစ့္ Title-ယူထားေသာေၾကာင့္ သိသမ်ျမင္သမ်ကုိသာ Share-လုပ္ေသာအားျဖင့္ ေရးသားရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ မသိ၍ က်န္ခဲ့တာလည္း အမ်ားအျပာပင္ ရွိေသးေၾကာင္ ၀န္ခံပါသည္။
သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္း သြားေရာက္ဖူးေျမာ္သင့္ေသာ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ေနရာမ်ားသည္ မူလဘုရားပြင့္ေတာ္မူရာ အိႏၵိယႏွင့္ ႏႈိင္းစာပါက အေတာ္ကုိ နည္းပါး ေသးငယ္လြန္းသည္ဟု ထင္ရေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ သာသနာသမုိင္းမွာ မွတ္တမ္းတင္ထုိက္ေသာ ပယ္ဖ်က္၍မရႏိုင္ေသာ ေမ့ေဖ်ာက္၍မရေသာ သာသနာေတာ္ႀကီး တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေအာင္ အားႀကိဳးမန္တက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ ဘုရားပြင့္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သာသနာ ယေန႔တုိင္ရွိေသးေၾကာင္း အေထာက္အထားျပဖုိ႔အတြက္ အဓိကေရးႀကီးေသာ ဂြင္းဆက္မ်ားကုိ သီရိလကၤာႏုိင္ငံရွိ သမုိင္း၀င္ေနရာမ်ားက မီးေမာင္းထုိးျပေနေပေသးေသာေၾကာင့္ ဘာသာ၀င္မ်ားအေနျဖင့္ ဂုဏ္ယူထုိက္စရာ ေလးစားတန္ဖုိးထားထုိက္စရာအျဖစ္ အေရးတယူ လာေရာက္ဖူးျမင္သင့္ရာ ေနရာမ်ား ျဖစ္ေနေပသည္။
သီရိလကၤာႏုိင္ငံရွိ ဒကၡိဏသာခါ-မဟာေဗာဓိပင္ႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏လက္၀ဲေတာ္ေအာက္ စြယ္ေတာ္ျမတ္သည္ မည္သူမ်မၿငင္းႏုိင္ေသာ သာသနာေရးဆုိင္ အေထာက္အထားမ်ာ ျဖစ္ေနေပသည္။ စာေရသူသည္ တစ္ျခားသမုိင္း၀င္ ဌာနမ်ားျဖစ္ေသာ မဟိယဂၤဏ၊ ေစတီပါဒေတာင္(ေျခေတာ္ရာေတာင္) ဘုရားဖူးသြားအေၾကာင္းကုိလည္း ေရးသားတင္ျပဖုိ႔ ရွိပါသည္။ ယခု ပုိစ့္မွာကား ေဖၚျပႏုိင္ဖုိ႔ အခ်ိန္မလုံေလာက္၍ မေရးသားႏုိင္တာ ခြင့္လြတ္ၾကပါ။ စာေရးသူသည္ ဇန္န၀ါရီ ၁၅-ရက္ေန႔ ရန္ကုန္ေရာက္မည္။ ထုိမွတစ္ဖန္ ဇာတိၿမိဳ႕ျပန္မည္။ အခ်ိန္၊ အလုပ္၊ ေနရာအကန္႔အသတ္ေၾကာင့္ အင္တာနက္အသုံျပဳဖုိ႔ ခက္ခဲ့သြားႏုိင္သည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေရးသားလာခဲ့ေသာ မိမိ(အလကၤာ)ဘေလာ့ဂ္အား အခ်ိန္လုကာ လာေရာက္အားေပး ဖတ္ရႈၾကေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြစာဖတ္ ပရိတ္သတ္မ်ားအား အထူးပင္ေလးစားပါေၾကာင္း၊ မိမိသည္လည္း ပညာရွင္တစ္ေယာက္မဟုတ္သည့္အတြက္ သတိလႊတ္ကာ ခြ်တ္ေခ်ာ္ ေရးသားမိခဲ့သည္ရွိေသာ္ စာဖတ္သူမ်ားအား အသိမွားအျမင္မွားသြားမည္ကုိ မလုိလားသလုိ ျပန္လည္တည့္မတ္ေပးေသာ စာဖတ္သူမ်ားအား အထူးပင္ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ယခုပုိစ့္ကေနၿပီး ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေျပာၾကားလုိပါသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကုိ စာဖတ္သူမ်ားလည္း အေတာ္အသင့္ ဗဟုသုတရႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕သမုိင္း၀င္ဌာနမ်ားသည္ အေကာင္းပကတိရွိေသာ္လည္း (ဥပမာအားျဖင့္ ေဗာဓိပင္၊ စြယ္ေတာ္) အခ်ိဳ႕သမုိင္း၀င္ဌာနမ်ားသည္ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္၊ ဘာသာျခားတုိ႔ ဖ်က္ဆီးျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ မျပဳမျပင္ အၿပိဳအပ်က္အတုိင္း ရွိေနၾကပါသည္။
ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ျဖင့္ မည္သည့္ႏုိင္ငံမဆုိ ဘုရားဖူးလာေရာက္လည္ပတ္ေသာအားျဖင့္ သမုိင္းကေပးေသာ သင္ခန္းစာကုိ ရရွိႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ သာသနာဟူသည္ ကုိယ့္ႏွလုံးသားထဲ၊ အေသြးထဲ အသားထဲ ကိန္းေအာင္ေနမွ တည္ၿမဲေပမည္။ အျပင္ပ အေဆာက္အဦမ်ားသည္ အသြင္သံဌာန္မွ်သာ ျဖစ္ၿပီး တကယ့္အႏွစ္သာရမ်ား မဟုတ္ၾကေခ်။ ထုိေၾကာင့္ ဆရာႀကီး ဦးေဌးလႈိင္၏ စကားကုိ ျပန္လည္ကုိကားရလွ်င္.. (အဇၥ်ႏၱိက သာသနာသာ ပဓာန) ထုိေၾကာင့္ မဟိဒၶသာသနာ အျပင္ပန္း ရုပ္၀တၳဳတုိ႔သည္ အေရးမႀကီး၊ လုိအပ္ရုံမွ်သာ ထူေထာင္သင့္၏။ သခၤါရတရားမ်ားျဖစ္၍ ေက်ာက္တုိင္ ေက်ာက္သားပင္ အႏွစ္တရာမခံ။ အဇၥ်ႏၱိကသာသနာက အေရးႀကီးေပသည္။ အမွန္တရားတစ္ခုႏွင့္ ယုံၾကည္မႈ တည္ရွိေနပါေသးသမွ် သာသနာသည္ ခုိင္မာလ်က္ပင္တည္း။ (ဓမၼာစရိယဦးေဌးလႈိင္- သီဟုိဠ္ေခတ္ စံေတာ္၀င္အရိယာမ်ား)။

ယခုျပဳရ၊ ကုသလကုိ၊ ျမင့္မုိရ္ဦးသို႔၊ ေက်းဇူးထူးေထြ၊ ေမြးေမေဖႏွင့္၊ သိေစဆရာ၊ လွဴဒကာမ်ား၊ အစထား၍၊ သတၱ၀ါဟူ၊ ထုိထုိသူကုိ၊ အမ်ွယူေစ၊ ေပးေ၀သာဓု၊ ေခၚေစေသာ၀္…။

ရြင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ

ၿပီးပါၿပီ။
posted by dhammasami08

No comments:

Post a Comment

အားလုံးအတြက္ အဆင္ေျပပါေစ