(Put the glass down!)
ေန႔တစ္ေန႔အဖြင့္စာမ်က္ႏွာမွာ ေနမင္းၾကီးသည္ ပထမဆုံး အလုပ္သမား ျဖစ္ေလသည္။ အက်င္ပုဂၢိဳလ္သည္ ေနမင္းၾကီး ထြက္မလာေသးခင္ ဦးစြာပထမ အိပ္ရာထ၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိပုဂၢိဳလ္အား ေန႔တစ္ေန႔၏ ပထမဆုံး အလုပ္သမားဟူ၍ မဆုိႏုိင္ေသးေပ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ေနမင္းၾကီးသည္ အနားယူ-မအိပ္စက္မူ၍ စၾကၤ၀ဠာတစ္၀န္း သက္ရွိ၊ သက္မဲ့တုိ႔အား အလွည့္က် အလင္းေရာင္ေပးကာ အလုပ္အေၾကြးျပဳေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။
လူသားတုိင္းသည္ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးႏွင့္ က်မ္းမာေရးအတြက္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု မပ်က္မကြက္ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း လုပ္ေနရပါသည္။ က်န္းမာေရး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္သူပင္ အနည္းဆုံးကေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ အိမ္သာတက္ရပါေသးသည္။ ဥပမာ ရုိင္းသြားရင္ ခြင့္လြတ္ပါ။ သက္ရွိသတၱ၀ါတုိင္း လုပ္ေလ့ရွိသည္မွာ ၎ေလးခုမွလြဲပီး တစ္ျခားမရွိေတာ့ေပ။ အလုပ္လုပ္သည့္အခါ အျမဲတမ္း အဆင္ေျပလသည္ဟု မရွိေပ။ အျမဲတမ္း အဆင္မေျပဟူ၍လည္း မဟုတ္ပါ။ အၿမဲတမ္း သက္ေတာင့္သက္သာျဖင့္ လုပ္ရသည္ဟူ၍လည္း မျဖစ္ႏုိင္သလုိ အၿမဲတမ္း ခက္ခဲၾကမ္းထမ္းစြာ လုပ္ကုိင္ေနရတယ္-ဆုိေသာ္လည္း မမွန္ပါ။ ဖိအားေတြ၊ တြန္းအားေတြႏွင့္ စိတ္ဖိစီးလာသည့္အခါ အလုပ္ရွင္တုိင္းနီးပါး ၿငီးညဴမိၾကေပလိမ့္မည္။
ထုိေၾကာင့္ တစ္ေန႔တာ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ လုပ္ငန္းခြင္၏ဖိစီးမႈေတြကုိ ဘယ္လုိ ေျဖသိမ့္၊ အနားယူ၍ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကမလဲ၊ ဘာကုိ က်င့္သုံးၾကမလဲ။ နည္းလမ္းတစ္ခုေတာ့ လုိအပ္လာသည္။ မွန္ေပသည္။ တစ္ေန႔တာ ပင္ပန္းမႈဒဏ္ကုိ ထုိ႔ေန႔၏အလုပ္သမား ေနမင္းၾကီး မကြယ္ေပ်ာက္ခင္ ကုစားဖုိ႔ ေဆးၿမီးတုိ လုိအပ္လာေပသည္။ “ေဆးၿမီးတုိ”ဟု ဆုိရသည္မွာ ထုိတစ္ေန႔အတြက္ကုိ ရည္ရြယ္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ တစ္သက္လုံးလည္း ထုိေဆးၿမီးတုိကုိ သုံးရင္သုံးရမည္။ ေဆးၿမီးတုိ ဆုိတာက ညဏ္ရွိသလုိ သုံးရသည္။
ကဲ..ေျပာေနတာ ၾကာတယ္။ ေဆးၿမီးတုိ ေပးလုိက္မယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ “လက္ထဲမွာ ကုိင္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ကုိ လႊတ္ခ်လုိက္ပါ”တဲ့။ ဟာ..ဘာၾကီးလဲ။ ဖန္ခြက္လႊတ္ခ်ရင္ ကြဲမွာေပါ့။ စာဖတ္သူရဲ႕ အျမင္ မွန္ပါသည္။ ဖန္ခြက္တစ္လုံး ဆုံးရႈံး သြားေပမည္။ မူရင္းစာသားက ဒီမွာပါ။ When you leave office today, put the glass down today!
ဆုိလုိသည္မွာ the glass သည္ ဖိစီးမႈဒဏ္၊ စိတ္ဖိစီးမႈ၊ ကုိယ္ပင္ပန္းမႈေတြပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေတြကုိ စိတ္ထဲထားမေနနဲ႕။ ဒီေန႔ ျပႆနာ ဒီေန႔လုပ္တဲ့ ရုံးခန္းမွာပဲ ထားခဲ့ေတာ့။ အလုပ္ခ်ိန္ျပည့္၍ ရုံးခန္းက ထြက္သည္ႏွင့္ သယ္ေဆာင္ မလာပါနဲ႔။ အိမ္ကုိ ဒီအရႈပ္အထုတ္ၾကီး ယူမသြားဘဲ လႊတ္ခ် ထားခဲ့ေတာ့-ဟုဆုိလုိပါသည္။ လႊတ္ခ်ရတာ လြယ္ပါသည္။ မည္သူက အေလးခံပီး သယ္မွာလဲ။ ပင္ပန္းတာေပါ့။ လႊတ္သာ ခ်ထားခဲ့။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အိမ္ျပန္သြားပါ။ ရုံးကိစၥေတြ၊ အလုပ္စာရြက္ေတြပါလာရင္လည္း ဖန္ခြက္က မက်ေသးဘူးေနာ္။ ရဲရဲႀကီးလြတ္ခ်လုိက္ပါ။ စိတ္လက္ေပ့ါပါးသြာမည္မွာ ေျမၾကီးလက္ခတ္ မလြဲပါဘူး။
ေကာင္းၿပီေလ။ စိတ္၀င္စားရင္ ဒီပုံတုိေလးကုိ ဖတ္ၾကည့္ပါအုံး။… တစ္ခါက တကၠသုိလ္တစ္ခု၏ စာသင္ခန္းထဲမွာ ပါေမာကၡတစ္ဦး သူ၏ေက်ာင္းသားမ်ားအား အျပန္အလွန္ ေမးျမန္း ေျဖဆုိနည္းျဖင့္ စာသင္ေနေလသည္။ ပါေမာကၡက ဖန္ခြက္တစ္လုံးကုိ ကုိင္ေျမာက္ပီး စာသင္ျခင္းကုိ စတင္လုိက္သည္။ ဖန္ခြက္ထဲတြင္ ေရ အနည္းငယ္ ထည့္ထားေသးသည္။ ေက်ာင္းသားအားလုံး ျမင္ႏုိင္ေစရန္လည္း ဖန္ခြက္ကုိ ကုိင္ေျမာက္ထားေလသည္။ ပါေမာကၡက ေက်ာင္းသားတုိ႔အား ေမးခြန္းစတင္ထုတ္လုိက္သည္။
ေမး။ ေဟာဒီ..ဖန္ခြက္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ မင္းတုိ႔ ထင္သလဲ။
ေျဖ။ ၁၅၀-ဂရမ္…. ၁၀၀-ဂရမ္… ၁၂၅-ဂရမ္..စသျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား အလုအယက္ အေျဖေပးၾကသည္။
ထုိအခါ ပါေမာကၡက… “ငါကုိယ္တုိင္ ဖန္ခြက္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္းကုိ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါရဲ႕ေမးခြန္းကေတာ့…အဲဒီလုိ မီနစ္ပုိင္းေလာက္ ဖန္ခြက္ကုိ ကုိင္ေျမာက္ထားရင္ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ..ဆုိတာပဲ..ဟု ေမးေျပာေျပာေလသည္။
ထုိအခါ ေက်ာင္းသားမ်ားက.. “ဘာမွ မျဖစ္ဘူး“ဟု ၀ုိင္းေအာ္ၾကသည္။ ေကာင္းပီ။ တနာရီးေလာက္ ဒီအတုိင္း ကုိင္ေျမာက္ထားရင္ေကာ..ဟု ပါေမာကၡက ထပ္ဆင့္ေမးခြန္းထုတ္လုိက္သည္။ အားလုံး တိတ္ဆိတ္သြားေလသည္။ ဤတြင္ တစ္ေယက္ေသာ ေက်ာင္းသားက..ဆရာရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြ ကုိက္ခဲနာက်င္ လာမွာေပါ့..ဟု ထေျပာေလသည္။ မင္း မွန္တယ္..ဟု ပါေမာကၡသည္ ထုိေက်ာင္းသားအား ဂုဏ္ျပဳစကားဆုိသည္။ ေနာက္တစ္ခါ ပါေမာကၡက ေမးျပန္သည္။
ေမး။ ဒီဖန္ခြက္ကုိ ငါ တစ္ေန႔လုံး ကုိယ္ေျမာက္ခဲ့ရင္ေကာ ဘာျဖစ္လာမလဲ။
ေျဖ။ ဆရာရဲ႕ လက္ေမာင္းဟာ ထုံက်င္ကုိက္ခဲပီး အေၾကာေသသြားႏုိင္သလုိ လက္ေမာင္းၾကြက္သားေတြလည္း ဒဏ္ဖိေစႏုိင္တယ္။ ပီးေတာ့ မလႈပ္မယွက္ သြတ္ခ်ာပါဒလုိက္သြားမယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဆးရုံတက္ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ..ဟု တစ္ျခားေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အရဲစြန္႔ပီး ေျဖလုိက္ေသာအခါ ေက်ာင္းသားအားလုံး ၀ုိင္ရည္(ရယ္)ၾကသည္။
သုိ႔ေသာ္ “အလြန္ေကာင္းတယ္” ဟု ပါေမာကၡက စိတ္မဆုိးဘဲ ခ်ီးမြမ္း စကားဆုိေလသည္။ ဒါေပမယ့္ ကုိင္ထားတဲ့ အခ်ိန္အေတာအတြင္ ဖန္ခြက္အေလးခ်ိန္ ေပ်ာင္းလဲမႈရွိလား..ဟု ပါေမာကၡက စပ္းသပ္ေမးျပန္သည္။ အေျဖကား….ႏုိး..ဟူ၍သာ ထြက္လာသည္။ တစ္ဖန္ ပါေမာကၡက
ေမး။ လက္ေမာင္း ထုံက်င္ျခင္း၊ လက္ေမာင္းဒဏ္ဖိျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းခံက ဘာျဖစ္မလဲ..ဟု ေမးေသာအခါ ေက်ာင္းသားမ်ား ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ကုန္သည္။
ေမး။ ၎နာက်င္မႈ၊ ဖိစီးမႈေတြကုိ ပယ္ထုတ္ဖုိ႔ ထြက္သြားေစဖုိ႔ ငါ ဘာလုပ္သင့္လဲ..ဟု ပါေမာကၡက ထပ္ဆင့္တစ္ဖန္ ေမးခြန္းထုတ္လုိက္သည္။ ထုိအခါ ေက်ာင္းသားတစ္ေယက္က ..
ေျဖ။ Put the glass down! ဖန္ခြက္ကုိ လႊတ္ခ်လုိက္ေပါ့..ဟု ေျဖလုိက္သည္။ ထုိအခါ ပါေမာကၡက.. မွန္လုိက္တာ။ ”မင္း ညဏ္ေကာင္းတယ္” ဟု ခ်ီးမြမ္းေလသည္။ ထုိေနာက္ ပါေမာကၡသည္ ဖန္ခြက္ကုိ ကုိင္ေျမာက္ထားရင္း ေက်ာင္းသားတုိ႔အား ရွင္းျပေလသည္။
“လူ႔ဘ၀ ျပႆနာေတြဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ”။ မီးနစ္ပုိင္းေလာက္ ကုိင္ထားရုံနဲ႕ ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး။ အဆင္ေျပတယ္လုိ႔ ထင္ရတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္…….။ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ကုိင္ထားရင္ ထုံက်င္လာမယ္။ ထုိထက္မက ၾကာလာရင္ သြက္ခ်ာပါဒလုိက္မယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘာဆုိဘာမွ မလုပ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ ေရာက္သြားမယ္။ အဲဒါ အရမ္းကုိ အေရးၾကီးတယ္။ မင္းတုိ႔ဘ၀မွာ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး မင္းတုိ႔ အိပ္ရာမ၀င္မီတုိင္ေအာင္ ျပႆနာေတြ၊ စိန္ေခၚမႈေတြကုိ ေအာက္သုိ႔ခ်ထားဖုိ႔၊ ေမ့ေပ်ာက္ေခါက္ထားဖုိ႔ အလြန္ကုိ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းအတုိင္း က်င့္သုံးရင္ မင္းတုိ႔ဟာ ဖိစီးမႈ မရွိဘဲ အိပ္ရာ၀င္ႏုိင္မယ္။ နံနက္တုိင္း ဖိစီးမႈ မရွိမူ၍ အိပ္ရာမွ ႏုိးထႏုိင္မယ္။ နံနက္ခင္းရဲ႕ ေလေကာင္းေလသန္႔ စိတ္ရြင္လန္း ေပါ့ပါစြာ ခံစားႏုိင္မယ္။ တစ္ေန႕တာ၏ အလုပ္ခြင္မွာ စိတ္လက္ခ်မ္းသာစြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ္”။
ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား တစ္ေန႔တာရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ ပီးဆုံးခ်ိန္မွာ သတိတရ ရွိရမွာကေတာ့ “ဖန္ခြက္ၾကီးကုိ လႊတ္ခ်ထားခဲ့ပါ”ဆုိတာပါပဲ။ ထပ္ဆင့္အၾကံျပဳလုိသည္မွာ ေအာက္ပါ စာသားေလးကုိ စာရြက္ေလးမွာ ေရးၿပီး ရုံးခန္းရဲ႕ ျမင္သာတဲ့ေနရာမွာ ကပ္ထားသင့္ပါ၏။
“When you leave office Today, Remember to Put the glass down Today!”
အားလုံး ဘ၀အေမာေတြ ေျပပါေစ…………။
No comments:
Post a Comment
အားလုံးအတြက္ အဆင္ေျပပါေစ