သူတည္းတစ္ေယာက္ေကာင္းဖုိ႔ေရာက္မူ သူတစ္ေယာက္မွာ ပ်က္လင့္ကားသာ ဓမၼတာတည္း။
ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ျငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္း
သာကား၊သမုဒၵရာ၊ေရမ်က္ႏွာထက္၊ခဏတက္သည္႔ ၊ေရပြက္ပမာ၊ တသက္လ်ာတည္း။
ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္၊ ယခုလႊတ္လည္း၊ မလြတ္ၾကမၼာ၊လူတကာတို ့၊ ခႏၶာခိုင္က်ည္၊
အတည္မၿမဲ၊ ေဖာက္လႊဲတတ္သည္၊ မခၽြတ္စသာ သတၱ၀ါတည္း။
ရွိခိုးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္အကၽြန္၊ ပန္ခဲ့တံု၏။ ခိုက္ၾကံဳ၀ိပါက္၊သံသာစက္၌၊ ၾကိဳက္လတ္တြန္မူ၊
တံု ့မယူလို၊ ၾကည္ညိဳစိတ္သန္၊ သခင္မြန္ကို၊ ခ်န္ဘိစင္စစ္၊ အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏။
ေသြးသည္ အနိစၥာ ငါခႏၶာတည္း။
(ပုဂံေခတ္ နရပတိသည္သူ လက္ထက္ အနႏ ၱသူရိယအမတ္ၾကီး (ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၄၇၃ - ၅၃၅) ကေရးသားခဲ့သည္။) သင္ေဖ်ာက္ထားခ်င္ေသာစာကို ဒီေနရာတြင္ေရးရန္...
No comments:
Post a Comment
အားလုံးအတြက္ အဆင္ေျပပါေစ