အလကၤာ: အျမတ္ဆုံးရတနာ (အပုိင္း-၂)

အျမတ္ဆုံးရတနာ(အပုိင္း-၂)

ပုရိသရတနာႏွင့္ အိတၳိယရတနာတုိ႕တြင္ ပုရိသရတနာျမတ္သည္ကုိ ေလ့လာျပီးေနာက္ အခုတစ္ခါ (၄)ပုရိသရတနာ-ေယာက်္ားရတနာတုိ႕တြင္လည္း သာသနာေတာ္တြင္း ၄း၁။ သာမေဏ-ကုိရင္ရတနာႏွင့္ ၄း၂။ ဘိကၡဴ-ရဟန္းရတနာဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခား ထြက္လာျပန္သည္။

ကုိရင္သာမေဏတုိ႕သည္ ေသခိယသိကၡာေခၚ ေသးငယ္ေသာက်င့္၀တ္(၇၅)သီလမ်ားကုိ က်င့္သုံးရသည့္အျပင္ ရဟန္းေတာ္တုိ႕အေပၚ၌ ျပဳသင့္ျပဳထုိက္ေသာ ၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္မ်ားကုိလည္း ျပဳစုလုပ္ေၾကြးရေလသည္။ “၀တ္တရားမေက်ေသာ သူသည္ သီလကုိ ျဖည့္က်င့္သည္မမည္။ သီလမစင္ၾကယ္ေသာ သူသည္ ပညာအရာမထြန္းပႏုိင္၍ စိတ္၏တည္ၾကည္မႈကုိ မရ။“ အစရွိသည္ျဖင့္ သာမေဏငယ္ေလးေတြကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆုိဆုံးမရေလသည္။

သုိ႕ေသာ္ လူပုဂၢိဳလ္အေနျဖင့္ကား ကုိရင္သာမေဏပဲ မေလာက္ေလးမေလာက္စာဆုိျပီးကာ အထင္ေသးအျမင္ေသးလွ်က္ ေခါင္းပုတ္၊ ခုိင္းေစ၊ ေငါက္ငမ္းေျပာဆုိပါက သာသနာေတာ္ကုိ အလားတူေစာ္ကားရာ ေရာက္ေသာေၾကာင့္ ျပစ္မိမွားျပဳလုပ္သူမ်ား အျပစ္ၾကီးေလးလပါေပသည္။ ေမြးေက်းဇူးေထာက္၍ သားသမီးမ်ားက မိဘကုိ ရွိခုိးပူးေဇာ္ဦးခုိက္ထုိက္ေပမယ့္ ကုိယ္ေမြးသည့္သား သာသနာေဘာင္တြင္း သာမေဏငယ္အျဖစ္ျဖင့္ သာသနာ့၀န္ကုိ ထမ္းရြက္ေနပီဆုိရင္ ဘုရားသားေတာ္သာလွ်င္ မည္တြင္ေသာေၾကာင့္ ဂုဏ္အားျဖင့္ ျမင့္တက္သြားရကား မိဘသည္ပင္ ရွိခုိးဦးခုိက္ရေလေတာ့၏။ ထုိထက္လြန္ကာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိကား အတုိင္းအထက္ပင္ ရုိေသးေလးစားျမတ္ႏုိး ဦးခုိက္ရေပမည္။

ငါးပါးသီလလုံျခံဳသူကုိ နတ္သိၾကားကပင္ ရွိခုိးရသည္ကုိ ေထာက္ဆရင္ ကုိရင္ေလးသည္ နတ္၊ သိၾကား၊ ျဗဟၼာတုိ႕ထက္ပင္ ျမင့္ျမတ္ေလရကား အဘယ္မွာပင္ ဆုိဖြယ္ရာရွိပါေတာ့မည္နည္း။ ရုိေသေလးစား ရုိခုိးအပ္သည္သာတည္း။ ျမတ္စြားဘုရားရွင္လက္ထက္တုန္းက ကုိရင္ေလး ရွင္ေသာပါကသည္ ခုႏွစ္သားအရြယ္သာ ရွိေသးသည္။ သုိ႕ေသာ္ နိဗၺာန္ကုိ ကုိယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေသာ ရဟႏၱာသာမေဏတည္း။ ရုိးရုိးပုထုဇဥ္ သာမေဏမဟုတ္။ ဒါေပသိ သာမေဏေလး၏ဂုဏ္အရည္အခ်င္းကုိ မသိကုန္ေသာ လူၾကီးပုိင္းမ်ား၊ ကုိရင္ၾကီးမ်ား၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္၊ ေခါင္းပုတ္ လက္ဆြဲ လုပ္ၾက၏။

ဤသည္ကုိ သတိျပဳေလ့လာမိေသာ ျမတ္စြာဘုရားက ဥပမာျပ၍ သတိေပးေတာ္မူသည္။ “ အဆိပ္ရွိေသာ သတၱ၀ါကုိ ေသးငယ္တယ္ဆုိျပီး မေလးမခန္႕ မျပဳလုပ္ရာ၊ အဆိပ္မိကာ ေသႏုိင္သည္။ ဦး၈်ိဳရွိေသာ၊ အစြယ္ရွိေသာ သတၱ၀ါကုိ အထင္မေသးရာ၊ အႏၱရာယ္ျပဳႏုိင္သည္။ ထုိ႕အတူပင္ ကုိရင္ငယ္ဆုိျပီးကာ မေလးမစားမျပဳရာ အကုသုိလ္အျပစ္ထုိက္သည္။“

ထုိ႔အတူပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ကား ကုိရင္သာမေဏထက္ ဂုဏ္အားျဖင့္ မႏုိင္းယွဥ္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပားလ၏။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ၂၂၇-သြယ္အက်ဥ္း သိကၡာပုဒ္စည္းမ်ည္းကုိ ေစာင့္ထိမ္းရသည္သာမက အက်ယ္အားျဖင့္ ကုေဋ ၉-ေထာင္ေက်ာ္ေသာ ၀ိနည္းစည္းကမ္းမ်ားကုိ မက်ိဳး၊ မေပါက္၊ မေျပာက္၊ မၾကားေအာင္ စိတ္အလုိမလိုက္ဘဲ ဘုရားသားေတာ္မ်ားပီပီ အဖရဲ႕ဂုဏ္ကုိ ေဆာင္လ်က္ ေစာင့္ထိမ္းၾကရေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ကုိရင္သာမေဏမ်ားထက္ ပုိမုိကာ ရုိေသေလးစား ဆည္းကပ္သင့္လသည္မွာ အထူးဆုိဖြယ္ရာ မရွိေပ။ သာမေဏသည္ ရဟန္းေတာ္၏သား၊ ဘုရားရွင္သည္ အဖိုး။

သဒၵါက်မ္း၌ “သမဏႆ အပစၥံ သာမေဏေရာ“ဟု ၀ိဂၢဟျပဳေလသည္။ အနက္မွာ “ရဟန္းေတာ္၏ သားေတာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သာမေဏမည္၏“ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သာမေဏထက္ ရဟန္းက ျမတ္ေပသည္။ ဤသုိ႕ျဖင့္ ကုိရင္သာမေဏမ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္တုိ႕၏ အလုပ္အေၾကြးသာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘိကၡဴ(ရဟန္း)ရတနာက သာမေဏ(ကုိရင္)ရတနာထက္ ျမတ္သည္ဟု မွတ္သားရေပမည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ သမဏ=ရဟန္း၊ ဦးပဥၹင္း။ သာမေဏရ=ကုိရင္၊ ေမာင္ရင္၊ သာမေဏ။

ရဟန္းဟုဆုိရာ၌ ရဟန္း၊ ရဟန္းမ ဟူ၍ သာသနာမွာ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိေနသည္။ ရဟန္းကုိ “ဘိကၡဴ“ ဟုေခၚ၍ ရဟန္းမကုိ “ဘိကၡဴနီ“ဟုေခၚဆုိ၏။ သာမေဏမွာလည္း သာမေဏ(ကုိရင္ေယာက္်ား) သာမေဏရီ(သာမေဏမ) ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိေလသည္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာ သိကၡာမာန(သိကၡာမာန္=သိကၡာပုဒ္ က်င့္ဆဲပုဂၢိဳလ္)ဟု ၀ိနည္း၌ ေတြ႕ရ၏။ သူ႕ကုိလည္း ဘိကၡဴနီႏွင့္ပတ္သက္ပီး ဘိကၡဴနီမျပဳခင္ ေရွးဦးက်င့္ဖြယ္ရာကုိ က်င့္သုံးေနထုိင္ရသူပင္ ျဖစ္သည္။

ထုိေၾကာင့္ ၅။ ဘိကၡဴရတနာတြင္လည္း ၅း၁။ ဘိကၡဴရတနာႏွင့္ ၅း၂။ ဘိကၡဴနီရတနာဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ထြက္ေပၚလာ၏။ ထုိရတနာႏွစ္မ်ိဳးတြင္ ဘိကၡဴရတနာ(ရဟန္းရတနာ)သည္သာ ဘိကၡဴနီ(ရဟန္းမ)ထက္ ျမတ္ေပသည္။ ရဟန္းမဟု ဆုိရာ၌ မိန္းမဘ၀ျဖင့္ ရဟန္းျပဳလာသူကုိ“ ရဟန္းမ“ဟုေခၚသည္ဟု မွတ္ရမည္။

ျမတ္စြာဘုရားလက္ေတာ္မွအစျပဳ၍ ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗာန္၀င္စံျပီး ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၂-ရာေက်ာ္တုိင္တုိင္ ဘိကၡဴနီသာသနာ တည္ရွိေနေပေသးသည္။ ယခုအခါမွာေတာ့ ဘိကၡဴနီသာသနာ မရွိေတာ့ေပ။ သုိ႕ေသာ္ သီဟုိဠ္ကြ်န္းမွာကား “ဘိကၡဴနီ“ဟုေခၚဆုိေသာ ရဟန္းမမ်ား ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ေပေသး၏။ (ဘိကၡဴနီသာသနာ ယခုမ်က္ေမွာက္ ရွိသင့္၊ မရွိသင့္။ ျမန္မာျပည္၌ အဆုံးအျဖတ္ျပဳထားသည္ကုိ ေလ့လာသင့္၏။ စကားခ်ပ္။)

ဤေနရ၌ ေမးစရာ ရွိလာသည္။ ဘိကၡဴနီသာသနာ၀ယ္ ဒိပ္ဒိပ္က်ဲပုဂၢိဳလ္ေတြ ရဟန္း၀တ္လာတာ ရွိေပ၏။ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ(ဘုရားရွင္၏ေမြးစားအေမ)၊ ယေသာဓရာ(သိဒၵတၳမိဖုရားေဟာင္း)၊ ဇနပဒကလ်ာဏီ(နႏၵမင္းသားဇနီးေလာင္း)၊ ေခမာ- စေသာ သာကီ၀င္မင္းသမီးမ်ား၊ အေနာဇာမိဖုရားစေသာ မင္း၏မိဖုရားမ်ား၊ ထိပ္တန္းသူေဌးသမီးမ်ား၊ ပညာတတ္ပီး ပစၥည္းေပါ မိန္းမျမတ္မ်ား အမ်ားအျပာပင္ သာသနာေတာ္တြင္း၀င္ေရာက္ကာ ရဟန္းမ=ဘိကၡဴနီ၀တ္ၾကေပ၏။ ထုိသုိ႕ ထိပ္တန္းပုဂၢိဳလ္တုိ႕ ျပဳေသာ သာသနာျဖစ္ေသာ္လည္း သာသနာေတာ္သည္ ၾကာရွည္ေအာင္မတည္ျခင္းကား အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း။

အမွန္အားျဖင့္ ျမတ္စြားဘုရားရွင္သည္ ဘိကၡဴနီသာသနာကုိ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ အလြယ္တကူ တည္ေထာင္ခြင့္ ျပဳခဲ့သည္ မဟုတ္ေပ။ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီအမႈးျပဳေသာ သာကီ၀င္မင္းသမီးေပါင္းသည္ ဘိကၡဴနီျပဳခြင့္ရရန္ ဒုကၡခံပီး အျပင္းအထန္ၾကိဳးစားခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံး အရွင္အာနႏၵာ၏ စကားေျပာေကာင္း၊ အေလွ်ာက္ေကာင္းသျဖင့္သာ ျမတ္စြာဘုရားက “ေအး၊ ေကာင္းပီ အာနႏၵာ၊ ဂရုဓမ္(၈)ပါးကုိ တသက္လုံး လက္ခံက်င့္သုံးမယ္ဆုိရင္ ငါ ခြင့္ျပဳမယ္“ မိန္႕ေတာ္မူျပီး လုိက္ေလ်ာခဲ့ေပသည္။

ဘိကၡဴနီမ်ားအတြက္ စည္းကမ္းခ်ပညတ္ရာမွာလည္း ရဟန္းေတာ္ေတြထက္ ပါရာဇီက(၄)ပါး ပုိမို၍ ထည့္သြင္းကာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ပညတ္ထားေပသည္။ မိန္းမတုိ႕မည္သည္ မာနၾကီးေလ့ရွိသည္။ တုဖက္ျပဳိင္တတ္သည္။ သူလည္းရဟန္း၊ ငါလည္းရဟန္း ဘာေၾကာင့္ အရုိအေသေပးရမည္နည္း။ ဤကဲ့သုိ႕ အေၾကာင္းတရားကုိ ေကာင္းေကာင္းသိေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္သည္ ဘိကၡဴနီ၀တ္၍ ၀ါ(၈၀)ရေနေသာ္လည္း ယေန႕ ရဟန္း၀တ္ကာ သိမ္မွထြက္ခါစ ရဟန္းသစ္ကေလးကုိ ရွိခုိးရမယ္၊ အရိုအေသေပးရမယ္ဟူ၍ ပညတ္ထားခဲ့ေပသည္။

ထုိေၾကာင့္ ဘိကၡဴနီရတနာထက္ ဘိကၡဴရတနာက ပုိ၍ ျမတ္ပါသည္။

ဂရုဓမ္(၈)ပါး

၁။ ႏွစ္တရာရွိ ဘိကၡဴနီပင္ျဖစ္ပေစ ယေန႕မွ ရဟန္းျဖစ္လာသူ ရဟန္းသစ္ကုိ တသက္လုံး ရွိခုိးရမည္၊ လက္အုပ္ခ်ီျပဳစုရမည္။

၂။ ၀ါတြင္းကာလ၌ ဘိကၡဴနိသည္ ရဟန္းမရွိေသာေက်ာင္း၀ယ္ ၀ါမကပ္ရ။ တသက္လုံး လုိက္နာရမည္။

၃။ လခြဲတုိင္း ဥပုသ္ျပဳကာ၊ ၾသ၀ါဒခံယူရမည္။

၄။ ၀ါကြ်တ္လွ်င္ ႏွစ္ဖက္ေသာ သံဃာမွာ ပ၀ါရဏာျပဳရမည္။

၅။ ဂရုဓမ္က်ိဳးေပါက္ရင္ ႏွစ္ဖက္သံဃာ၌ ပကၡမာနတ္က်င့္ရမည္။

၆။ ႏွစ္ႏွစ္တုိင္တုိင္ သိကၡာ(၆)ပါး က်င့္ျပီးေသာ သိကၡာမာန္သည္ ႏွစ္ဖက္သံဃာ၌ ရဟန္းခံဖုိ႕ ခြင့္တင္ရမည္။

၇။ ဘိကၡဴနီတစ္ပါးပါးသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ႏွင့္မ် ဘိကၡဴသံဃာကုိ မဆဲေရးရ၊ မပုတ္ခတ္ရ။ တသက္လုံး ေစာင့္ထိမ္းရမည္။

၈။ ဘိကၡဴနီသာသနာတြင္း ၀င္လာသည့္ေန႕မွစ၍ ဘိကၡဴနီတုိ႕က ရဟန္းေတာ္တုိ႕အား ေျပာဆုိဆုံးမခြင့္ကုိ ပိတ္လုိက္သည္။ ဘိကၡဴနီသည္ ဘိကၡဴတုိ႕အား ေျပာဆုိခြင့္ မရွိ၊ တသက္လုံး လုိက္နာက်င့္သုံးရမည္။

(၀ိနယ ၊စူဠ၀ဂၢ၊ ၄၀၃) မွတ္ခ်က္။ ။ မရွင္းတာရွိရင္ စီပုံးမွာ ေအာ္ခဲ့ပါ။
အပုိင္း(၃) ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္